Het is bijna tien over negen als ik met de bakfiets gehaast het terrein van de OTAN (Omroep tot Algemeen Nut) op kom fietsen. Shit, shit weer te laat. Eerst Jorin op school afleveren en toen Janneke op de crèche. Bijna rij ik de geparkeerde fiets met drie wielen van collega Ankie omver.
Regieassistente Ankie
Sinds Ankie bij ons werkt heb ik mijn zwaar bevochten plekje voor de bakfiets moeten afstaan aan die driewieler, waar ik flink van baal. Ankie heeft een spastische aandoening en was ooit regieassistente bij Nederland mist Beweging. Het programma werd vroegtijdig afgebroken doordat de presentator een omvangrijke wietplantage op zolder bleek te hebben en een werkstraf kreeg opgelegd. Toen zaten ze bij de OTAN met Ankie -vast contract en twintig dienstjaren- in hun maag. Nu was ze doorgeschoven naar ons, alle protesten van Schaarbeek ten spijt.
Ik loop de redactie op en zie Schaarbeek gehaast binnenkomen. Haar in de war, aktetasje zwiept heen en weer. Pffff, gelukkig is hij dit keer ook te laat, anders kon ik in Het Kantoortje verschijnen. Wat zou er met hem zijn vandaag?
Schaarbeek
Schaarbeek is sinds een jaar of twee onze vaste hoofdredacteur. Haalden we eerst opgelucht adem omdat we eindelijk verlost waren van Herman alias De Vos – een doorwinterde, shagrokende pokdadige man die brullend commando’s gaf – nu hadden we het idee met Schaarbeek een wolf in schaapskleren binnengehaald te hebben. Althans – ik had idee. En Fara, mijn beste vriendin en collega op de redactie, eveneens.
Als ik de kantorentuin inloop en wil neerploffen achter de computer, zie ik dat mijn rode bureaustoel verdwenen is. Met vijftig man op de redactie gebeurt dit om de haverklap. Zelfs de achterop geplakte stickers ‘AFBLIJVEN!! CHRISTY’ en ‘DON’T EVEN THINK ABOUT IT’ kan collega’s niet weerhouden. Collega Kees had zijn door de arbo ingestelde bureaustoel inmiddels vastgelegd aan een ketting. De hele redactie had hem uitgelachen, totdat bleek dat Kees een uur eerder aan het werk kon omdat hij geen tijd kwijt meer was om elke ochtend zijn bureaustoel en koptelefoon (eveneens aan de ketting) te zoeken.
Ik zie dat Ankie haastig in haar papieren zoekt terwijl ze iemand aan de telefoon heeft. Rode vlekken kruipen in haar nek omhoog. Ankie heeft zo te zien dagdienst en dan zit er extra druk op de ketel. Bij Nederland mist Beweging hoefde ze alleen maar knopjes in te drukken en regieschema’s in te vullen.
Rover 75
Net als ik mijn jas wil uitdoen en de dagelijkse gang naar het koffiezetapparaat wil te maken, gaat de telefoon op mijn bureau. Huh? De vaste lijn? Nu al? ‘Ja, met DeRoodVanderZwamCommunications, goedemorgen. Spreek ik met Christy….?’ Ik krijg een wat arrogante man met een geaffecteerd accent aan de lijn. Oh ja, herinner ik me, en ik zit meteen rechtop. Het is de meneer van het ‘externe’ communicatiebureau. Ik zie hem al zitten in zijn nette pak achter zijn immense bureau met uitzicht op industrieterrein Kwakerveen. Zijn BMW station staat geparkeerd naast de Rover 75 van de directeur van DeRoodVanderZwamCommunications. Ik fantaseer altijd graag over dit soort mensen. “Wij denken dat dit buitengewoon interessant kan zijn voor uw rubriek. Binnenkort, op 12 juli, is het Nationale Onkruiddag, waar wij namens een klant de communicatie voor verzorgen.” Ik antwoord: ‘Sorry? Onkruid?’ Heb ik hiervoor mijn kop koffie gemist?